Microneedling, (hoe) werkt dat? Een review

Microneedling is een techniek waarbij met piepkleine naaldjes gaatjes in de huid worden gemaakt. Als reactie op de minuscule wondjes komen groeifactoren vrij en zal de huid collageen aanmaken. De populaire behandeling wordt voor steeds meer aandoeningen, waaronder acne, littekens en rimpels, ingezet. Wat is er bekend over de resultaten? Een review.

Van tatoeagekop tot dermaroller

Het gebruik van naaldjes in de huid gaat terug naar 1995. Orentreich gebruikte de methode handmatig om littekenweefsel te behandelen. Camirand and Doucet gebruikten voor hetzelfde doel een tatoeage-apparaat. Met de naaldjes werd het collageen in littekenweefsel opzettelijk verstoord om een ontstekingsreactie op gang te brengen zodat de huid zich zou ‘vernieuwen en herschikken’. Fernandes ontwikkelde vervolgens de zogenaamde PCI-therapie met een dermaroller. Ofwel percutane collageen inductie met een huidroller met piepkleine naaldjes.

Thuisgebruik

De afgelopen twintig jaar is het aantal toepassingen voor microneedling in de dermatologie gigantisch toegenomen. Er zijn nu speciale automatische pennen en apparaatjes, ook voor thuisgebruik, er zijn methodes die met radiofrequentie (MFR) werken en microneedling wordt daarnaast ingezet om medicijnen en cosmetische ingrediënten diep in de huid te brengen (TTD, transdemral drug delivery). De techniek van microneedling is bekend onder meerdere benamingen, zoals CIT (collageen inductie therapie) of MTS (microneedling therapy system).

In deze review worden de resultaten van onderzoeken naar de methode bij verschillende aandoeningen op een rij gezet zoals littekens, acne, melasma, huidveroudering, huidvernieuwing, hyperhidrosis, alopecia en TTD .

Microneedling lijkt veilig en effectief

Microneedling lijkt een effectieve en veilige behandelmethode voor verschillende aandoeningen, met name littekens, acne, melasma, uv-schade, hyperhidrosis, alopecia en het inbrengen van medicijnen (TTD) in de huid. Er zijn weinig bijwerkingen beschreven. Wel komt roodheid en postinflammatoire hyperpigmentatie soms voor. Toch is er wel echt meer onderzoek nodig om voor iedere aandoeningen meer te kunnen zeggen over de uitkomsten. De meeste studies die zijn bekeken waren allemaal kleine case studies. Het ontbreekt aan zogeheten grote prospective randomized controlled trials (gecontroleerde studies naar de effecten op de langere termijn) waarin microneedling wordt vergeleken met andere therapetische methoden. Juist omdat de methode minimaal invasief is en daardoor zo breed wordt toegepast, en niet alleen door artsen maar zelfs ook gewoon thuis, zou het goed zijn als er meer data beschikbaar komen.

Meer onderzoek nodig

M. Laurin Council, dermatoloog bij de afdeling Interne Geneeskunde van de Washington University, schreef er in het wetenschappelijk tijdschrift Dermatologic Surgery een goed commentaar over. Hij bespreekt de potentie van de toegankelijke en voordelige techniek, maar onderstreept ook het belang van meer onderzoek voor de verschillende huidaandoeningen bij bovendien de verschillende huidtypen. De arts wijst wel nog op de meerwaarde van microneedling bij de donkere huid. Daar waar traditionele methoden als lasers, peelings en dermabrasie met name bij de donkere huid een grotere kans geven op postinflammatoire hyperpigmenatie (donkere verkleuringen), laat microneedling veel minder risico zien op deze complicatie.

---